Μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ; «Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν, τι ωραία που πέφτουν….».

Ιούλιος 1974 – Ιούλιος 2020: 46 χρόνια με το ψευδοκράτος που λέγεται Τουρκία, το οποίο έχει στηθεί πάνω σε κόκκαλα και αίμα αθώων, να συνεχίζει μέχρι και σήμερα να εγκληματεί, αψηφώντας Ηνωμένα Έθνη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

46 χρόνια από τον βίαιο διαχωρισμό της Κύπρου ή αλλιώς του «νησιού», από την τουρκική εισβολή. 46 χρόνια από τον εκτοπισμό των Ελληνοκύπριων αδερφών μας, που ακόμα δεν έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια τους και αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους την Πατρίδα. 46 χρόνια από την αποβίβαση των Τούρκων στις παραλίες της Κερύνειας και την βαρβαρότητα που έφεραν μαζί τους, δείχνοντας ακόμα μια φορά το αληθινό πρόσωπό τους.

46 χρόνια μετά, οφείλουμε να τιμούμε τους νεκρούς και τους αγνοουμένους μας. 46 χρόνια μετά, αντιμετωπίζουμε την τουρκική ματαιοδοξία και αλαζονεία απεικονιζόμενη στο πρόσωπο του νέο-σουλτάνου Ερντογάν. 46 χρόνια μετά, συνεχίζουμε να φωνάζουμε το σύνθημα «Δεν ξεχνώ», προσπαθώντας να ρίξουμε το μοναδικό τείχος της Ευρώπης και παλεύοντας για εθνική ενότητα Ελλάδας – Κύπρου ενόψει των διαχρονικών κινδύνων. Μιας ενότητας που οικοδομείται από τις ίδιες τις κοινωνίες σε τοπικό επίπεδο, ενάντια σε διχασμούς που θα μας οδηγήσουν σε νέες εθνικές καταστροφές.

Για την Πρωτοβουλία Αγίου Δημητρίου

Ελένη Λεωνίδα